Vandaag ging ik weer naar het ziekenhuis, dit maal ter voorbereiding op de operatie. Eerst naar de anesthesist, maar kreeg eerst een co-assistent, stond al in de brief vermeld, dus was niet zo erg! Het was juist wel leuk! Ze stelde allerlei vragen en ik ben van top tot teen nagekeken, beluisterd en bevoeld. Op een gegeven moment ging ze ook de reflexen checken...maar dat lukte niet bij alle reflexen even goed en zij maar slaan met dat hamertje, maar geen reflex....dus ik had het niet meer en schoot echt in de lach! Na een paar keer ademenhalen en niet meer naar ons mam kijken kon ik me gelukkig weer beheersen hahaha! Volgens mij vond ze het niet heel erg. Haar begeleider keek ook nog even mee en legde haar ook meteen uit hoe je op een andere manier de reflexen kon checken, toen ging het in één keer goed hihi. Ook kwam mijn al oude bekende hartruisje voorbij, of ik wist waar dat ruisje precies zat! Uhm...sorry, geen idee! Na een uur kon ik me weer aankleden. De co zou alles doorgeven aan de anesthesist. Dat zo gedaan en na 10 min. kon ik ook naar de anesthesist komen. Dat was maar een gesprekje van 5 min. Wel aangegeven dat ik algehele narcose wil en een rustgevend tabletje, dan raak ik van te voren tenminste niet zo in de stress! Daarna vroeg ook deze dok. weer waar ik op vakantie ging. Kroatië! En deze dr. vroeg ook opnieuw wáár in Kroatië? Waarop ik wéér moest antwoorden dat ik dat niet wist! hahaha, dus nu al aan 2 drs. moeten melden dat ik eigenlijk geen idee heb waar ik heen ga, dus ik ga dat nu toch maar eens opzoeken!
Daarna wilde ik naar huis gaan, ik dacht 2 dingen gehad, klaar! Maar gelukkig was mama zo oplettend om te zeggen dat ik nog naar de verpleegkundige moest voor een gesprek! Woeps! Bijna vergeten. Daar gemeld. 'Of ik het dossier van de anestesist mee had gekregen?' uhm...nee! Ohw...dan gaan we dat nog even halen! haha. Dus toen ik al lang binnen zat kwam het dossier er nog even achteraan. Was een klein gesprekje. Eigenlijk was er nog niet zo veel duidelijk van op welke afdeling ik kom te liggen en voor hoe lang, want ze hadden een formulier nog niet. Maar ze ging wel doorgeven dat ik pas ná mijn vakantie opgeroepen wilde worden voor de OK.
Al met al toch zo'n 2,5uur in het ziekenhuis rondgehangen. Daarna liep ik eigenlijk direct naar het restaurant, want dat doen we ook eigenlijk altijd, maar mama zei, nee kom Marjan! We gaan naar de mac, dat mocht je eigenlijk nog niet weten, maarjah, toen moest ze het wel vertellen haha, dus een lekkere verrassing! Heerlijk gegeten en toen ik thuis kwam (net dus) een uurtje op de bank geslapen, toch wel moe geworden van deze dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten